Tırmanıyor begonvil
Kış ayaz demeden
Nasıl kararlı

Kum zambakları
Adını heceliyor
Kış geçsin diye

Kara bulutlar
Yara bandı gökyüzüne─
Ya hiç çıkmazsa

Dağın önünde
Göl şarkısı dinliyor
Yaşlı kargalar

Pencere boyu
Havalanıyor sürü—
Serçe anaforu

Sisten öncesi
Martının tünediği dal
Sabah değil

Tek köz gecede
Nöbetini tutuyor
Gözyaşlarının

Suyun yüzünde
Dağlara yürüyen ay
Işık saçıyor

Kar örtüsüne
İzini bırakmış
Yorgun martılar

Nisan gelmeden
Yolunu şaşırmış
Ballıbabalar

Yol ortasında
Atların bıraktığını
Yiyor kargalar

Serin alnında
Kırlangıç adasının
Kaptanı rüzgâr

Kara sarınan
Buzun ılık şarkısı
Yüzünü öptü

Suda köklenen
Yaşlı kış sarmaşığı
Kimi bekliyor

Karabatağın
Uçuşuyla köpüklü
Bahar gökyüzü

Asıl mezarlık
Alkış tutuyor inip
Dansedenlere

Alçaktan uçan
Metal kuşu dağların
Kıştan kaçıyor

Unuttun nasıl
Açmıştı hep mimoza
Donarken kökler

Patlamış mısır-
Kokusuyla buharı
Senden taşıyor

Yılkı atları
Hatırayla uçuyor
Çam tepesinden

Tek tek ayırdığın
Bulut katları
Badem çiçeği

Kar örtüsüne
İzini bırakmış
Yorgun martılar

Selvi habersiz
Gözyaşı nehirleri
Neden gür akar

Esip gidiyor
Odun çıtırtısıyla
Mezarlık hüznü

Yanında gülüş
Matem nedir bilmeyen
Mezar taşının

Bahar sanırsın
Dalların gözyaşını—
Ansızın açar

Kuma yansıyan
Çürük evin çatısı
Kimi saklıyor

Suyun gövdesi
Tomurcukla ürperip
Dalda titriyor

Islanmış toprak
İlk çiçek yağmurunun
Düşünü kurup

Sabah çiyinde
Dile gelen güneşten
Sabahı tuttum

Uğultulu yosun
Fırtına ağlarından
Toprak dokuyor

Fıstık çamından
Kedilerin üstüne
Güneş damlıyor

Dereden esip
Mineleri okşayan
Ani serinlik

Erik dalları
Selam verip eğilmiş
Güneşe karşı

Sakın koparma—
Çimen dalgasıyla
Dansediyorum

Bulut eliyle
Yazılınca sulara
Duruyor rüzgâr

Odada yalnız
Haiku bakışıyla
Tomurcuklandım

Kuş sesleriyle
Yüzünü yıkamış gün
Kanatlanıyor

Dalgınlaşıyor
Siste yalnız ağaçlar
Göğe yükselip

Yokuş aşağı
Yuvarlanırken gördüm
İnatçı kışı

Yansımayla mı
Silinecek gölgesi
Kayıp rüzgârın

Berrak denizde
Gülümseyen taşların
Yüzünde cemre

Bulut oyunu
Birden perde çekiyor
Güneşli güne

Mine kolonisi
Tam yayılacaktı ki
Kediler yedi

Gece yağmuru
Nem örtüsü serdi
Yanmış kayaya

Işık çok güçlü
Günbatımına yakın
Son kamaşmasın

Cemre coşkusu
Hep mi havalandırır
Başı döneni

Cemre coşkusu
Hep mi havalandırır
Başı döneni

Çam kovuğunda
Ballıbaba saksısı
Devamlı taze

Güneş boyunca
Serpiliyor papatya
Şarkısı aşk

Dağ gamzesi bu—
Mimoza gölgesinde
Yanağındaki

Tek yalpalayan
Kıpır kıpır gülüşü
Yeni açmış minenin

Dil burnundan
Uçuşan dilekleri
Martılar kaptı

Atos bizimle
Hamağını sallıyor
Mutlu adanın

Islık sakince
Dolaşıyor vadiyi—
Güneş kapmaca

Gelincik dolusu
Sevildiğini duydu
Issız kırlarda

Bahçe bolluğu—
Bozmuyor ziyafeti
Kedi ziyanı

Isırgan sözü—
Tozu parlatan da hep
Sevdiğin güneş

Boylu boyunca
Uzanıyor manolya
Çelimsiz güne

Gün ortasında
Denizi duruluyor çam
Gökle sevişerek

Çıplak dallarda
Nöbet tutan yağmur
Karga kılığında

Leylek sürüsü
Göğün sakinliğine
Hayat katıyor

Ada yüzünde
Mor salkım kokusuyla
Uçan martılar

Tersine dönmüş
Sarı çiçekler boyu
Gök zemin olmuş

Mavi yıldızlar
Çayın demlenmesini
Bekler sabırla

Dizboyu sarı
Papatya sarhoşuna
Köpek de şaştı

Çivit mavisi
Söz dinlemez kayalar
Deniz yankısı

Henüz açmadan
Kokusu geldi ansızın
Mor sümbüllerin

Eldiven bile
Isırgan hasadında
Kaşındı durdu

Çam tırtılını
Masum sanan toprak
Başladı: HAPŞU

Dalın ağzından
Su içen kargaları
Bahar şaşırtmış

Çapağı bile
Uyanmamış gürleyen
Lodos denize

Leylek sürüsü
Papatya tarlasına
Rüzgâr yollamış

Yürüyen dağlar
Hiç de kafa tutmuyor
Siste köylere

Çakıltaşları
Fırtına denizinde
Çığlık atmıyor

İyot sakini
Sallarken bak denizi
Zamansız meltem

Kumru sabahı
Bulmasını sağlıyor
Şaşkın bakanın

Dolu değil bu
Çiçek yağmuru işte
Saçı okşayan

En güneşli gün
Lodosu çağırdı bak
Unutma diye

Gövdede açan
Erguvan afallattı
Serçeyi bile

Karga meclisi
Her sabahki yerinde
Seni gözlüyor

Esip geçince
Mor sümbül fırtınası
Giyindi toprak

Saçında yosun—
İyotla arınıyor
Tenin lodostan

Kaktüs dikeninden
Farkı yok örümceğin
Ama acıtmaz

Yelkende serin
Deniz takla atıyor—
Gövden sahil mi

Sis geziniyor
Dalgın bahçelerinde
Vadi köylerinin

Bekleme yapma
Bulut koridorunda
Güneş kaçacak

Dizi dizi fidan
Çıtkırıldım cümlesi
Savruk tarlanın

Tay ile koyun
Derin muhabbetteler
Bulutlar şahit

Zaman ipini
Bergamot çiçeğine
Bağladı rüzgâr

Sapasağlamdı
Kestane çiçeğinin
Bebek çiçeği

Bulut kümesi
Işıkları yanarken
Örttü adayı

Yoğun bulutlar
Geçit vermese bile
Yol buldu güneş

Bulut geziyor
Palmiye gölgesinde
Yazın gamzesi

Toprak soyunup
Kavak dallarındaki
Buluta döndü

Nehir boyunda
Kuğular yükseliyor
Kızıl şatoya

Günün ipliği
Örümceğin elinde
Işık dokuyor

Bulut kanyonu
Kıvrılarak açıyor
Ormana yolu

Martılar sanki
Ele geçirdi evi
Öyle yalnız gök

Yıkık türbenin
Mermer taşında ay var
Işığı bulut

Az evvel yakan
Üşütüyor ya şimdi
Bahar olsun adı

İncir bolluğunda
Görünmez hale gelmiş
Kozalaklar bile

Yürüyen ağaç
Buğu dağını yutan
Sis olamaz

Hurma çekirdeği
Çam iğneleri altında
Gülümseyen yüz

Uykulu parkın
Yanağında ağlayan
Güneş sızısı

Atlar duvarda
Geçmiş yaşantılarını
Canlandırıyor

Yamaç boyunca
Uçmayı hatırlatan
Rüzgâr salvosu

Az evvel yakan
Üşütüyor ya şimdi
Mayıs olsun adı

Sana mı çekmiş—
Gök tahteravallisi
Kaypak bir hava

Okyanus da bir
Kulaç atmayı sevene
Göletler de

Taş basamaklar
Göğe doğru meyletti
Adımlamanla

Güneş dövmesi
Hiç mümkün değil silmek—
Yeltenme bile

Fırtına bile
İzini silemiyor
Güneş anısının

Meşe kökünde
Dağ yolundan seken
Su sesi saklı

Yastığı kentin
Kesif bulut kütlesi
Karlı dağ değil

Çatı boyunca
Karganın tıkırtısı—
Doğuma az var

Morsalkım suyu
Taşları boyayarak
Kesti yağmuru

Tatlı rüzgârda
Yumuşacık uyuyor
Başak dalları

Kumun üstünde
Uzanmış gölgeleri
Sildi rüzgâr

Kum taşıyanlar
Sıcağın kucağında
İnci buluyor

Aheste yelken
Arasa da bulamaz
Kayıp rüzgârlar

Suyun sesiyle
Uyuklayınca güneş
Nasıl olur akşam

Tek bulut bile
Tutmadı yakasından
Dalgın balığın

Yosun hafıza
Devşiriyor yansımayı
Dipte dolanan

Bak iki ada
Neredeyse öpüşür
Bir dalga gelse

Tedirgin yazı
Bir günde girdi içeri
Açıp kapıyı

Bu sabah gördüm
Açtığında manolya
Doğan hayatı

Zeytin rol kapmış—
Badem de nar da
Gölgede şimdi

Tırtıl peşinde
Dikene yakalanmış
Çilli afacan

Yavru kediyi
Yansılayan bu kuşlar
Nemden doğuyor

Havuz damlası
Kulakta yankı olup
Göze atladı

Gözü hep sende—
Beslediğin o kumru
Şifa tespihi

İçinden geçtiğin
Tabloda kaybolup da
Uçtuğun orman

Kamaşan güneş
Kendisiyle coşarak
Danseden çiçek

Unutma sakın
Toprağa ekilmiş taş
Filizlenir

Nem havuzunda
Kanat dinlendiriyor
Bezgin martılar

Kumda koşturan
Yampiri mavi yengeç
Kollar kendini

Gövdesinde gördüm
Bana bakan gözler
Suya çekiyor

Erik ısırığı
Ağzımda sürdürüyor
Olgunlaşmayı

Deniz aynası
Yansıtmıyor her zaman
Gök hayatını

Kirpi saklandı
Dengesi bozulunca
Yıldızlı göğün

Göğe bakmıyor-
Budanınca küstü mü
Sarı yasemin

Şehir martısı
Kedi sandı kendini
Yem bulamayınca

Taş anaforu
Çekingen yıldızını
Kaptı denizin

Serseri kulaç
Vatozla bakışınca
Gerisingeri

Yenidünyalar
Kargalara yar oldu
Bu yıl da yalnız

Dolunay bile
Görmezden geliyor
Uykusuzları

Barınmıyor hiç
Martı curcunasında
Sabah sefası

Zeytin gövdesi-
Nereden bakarsan bak
Hep değişiyor

Serseri bulut
Bırakmıyor elini
Yağmur sesinin

Tek ufuk mu bu
Seyre daldıkça hep
Kanat açıyor

Giden vapur mu
Akışı bitmez deniz
Oyun peşinde

Bulut tasviri
Sudan sessizliğe
Geçit olmalı

Ahşap biliyor
Kaçıp giden güneşin
Issızlığını

Gözeden taşan
Dağlarda birikmiş
Sözleri karın

Ağaçkakanın
Uçunca farkı yok hiç
Saksağanlardan

Vişne bahçesi
Kimin için acaba
Takıp takıştırmış

Leylek akşamı
Senden önce görüyor
Kanat farkıyla

Buğday tarlası
Koyun sürüsü boyu
Uzanmış ufka

Yavru kurbağa
Görünmüyor yosundan
Titrek kabarcık

Keçi sağarken
Gök doldurmuş kabına
Farkında değil

Okaliptüs bu
Soyunup giyiniyor
Kabuklarını

Damı düzlemiş
Seriyor ovasına
Mayhoş eriği

Eşek ve sıpa
Güneşin eğimini
Sırtlanmış gider

Ceviz sularken
Gözeden saçılan da
Tohum ekiyor

Koşturan çocuk
Kukumav peşindeki
Yelsiz uçurtma

Kırk yılda bir
Peygaberdevesini
Gör de şaşırma

Oyuncu köpek
Ahşabı kemirirken
Bulut tozuyum

Rüzgâr makamı
Okaliptüs dalına
Yuva kondurmuş

Kuş curcunası
Güneşe aldırmayan
Neşe tufanı

Göz göze gelmiş
Çam ile okaliptüs
Seyret şenliği

Keçilere bak
Koyunlardan ayrılmış
Dönüp dururlar

Dut halısına
Basma sakın yazıktır
Kurumuş bal o

Telaşlı kanat
Kaçırmış olamazsın
Saklanan ishakı

Yavru kurbağa
Görünmüyor yosundan
Titrek kabarcık

Buğday tarlası
Koyun sürüsü boyu
Uzanmış ufka

Yaz elması bu
Hiç beklemediğinde
Olgunlaşıyor

Leylek akşamı
Senden önce görüyor
Kanat farkıyla

Kuru dutların
Yatağında yatan da
Tek sen değilsin

Ağaçkakanın
Uçunca farkı yok hiç
Saksağanlardan

Akşam kızılı
Denizden gökyüzüne
Yayılıyor

Resim yağmuru
Tuvalinde avlunun
Şemsiyesi ay

Hasta bir kedi—
Çakıl taşlarından mı
Medet umuyor

Uykuyu bölen
Dengesizlik değil ki
Yalnız yakarca

Bu acı yangın
Deniz fasulyesinden
Çıkmış olamaz

Deniz yüzünde
Oynaşan kefallerle
Kıvrak dansında

Toplayabilsem
Ham zeytin şarkısını
Haiku olur

Kapının önünde
Adını bilmediğin
Çiçek yolusun

Başrolde poyraz—
Arasan da bulunmaz
Kumsalda insan

Gölgesi titrek
Mandalina altında
Şiir yazanın

Naneler bekçi
Gece sessizliğiyle
Durulurken göl

Bu sene zeytin
Ele geçirmiş avluyu—
Gölge banyosu

Kayalar boyu
Yüzerken kırlangıçlar
Hep durmuş sanki

Sohbet sürüyor
Nar görünmez olsa da
Sesi bahçede

Siyah flamingolar
Uykudayken sakın ha
Suyu titretme

Kulaç şarkısı
Deniz kestanesine
Ulaşıyor mu

Ağzındaki tat
Reçine şarabına
Vuran poyraz mı

Başım da nasıl
Yanar döner kıvrılıp
Zeytin misali

Zeytin döküyor
Bol keseden yaprağı—
Hasat bol demek

Mor şaşkınlık
Devedikeni olamaz
Gülen çiçekler

Serçe kuyruğu
Rüzgâr titreştirdikçe
Uçtu sanıyor

Yüzerken bile
Balık ısırığını
Duyan tek insan

Dalga mı vurmuş
Yosun curcunası mı
Kumsal boyunca

Görüyor bulut
Bahçeyi çepeçevre
Saran kökleri

Kırmızı balık
Gölün sessiz aktörü
Ama dalgalı

Koruk boşuna
Salkımlanmıyor gökten
Damlasın o halde

Nar ile selvi
Sevişiyor olmasın
Kıvrıla döne

Okşayan poyraz
Günün terini bir an
Buharlaştırıyor

Bambu dizisi
Boynunu bükse bile
Cümle kuruyor

Nilüfer işte
Akşama doğru kaçtı
Görkem içine

Meşe gölgesi
Korunun geçmişini
Yüzüne yazmış

Kuş yuvasında
Uyuklayan kedinin
Kuyruğu kanat

Dolu bastırmasa
Kim nasıl duyacaktı
Bu çam kokusunu

Nasıl bir gün bu
Geceden sabaha
Geçen beş dakika

Hep daha yakın
Ufka dönük adalar
Güz kavşağında

Taş sokaklarda
Gece böcekleriyle
Volta atan poyraz